راز پرواز پرندگان

اجزای پروازی پرندگان ساده است و از چهاربخش شامل سازه مقاوم و سبک، بالها و پرها، عضلات توزیع توان و قوه کنترل و جهت­ یابی تشکیل شده است. در ادامه نگاه دقیق‌تری به این ساختار می‌اندازیم تا پیچیدگی پرواز پرندگان را بهتر درک کنیم.

نخست سازه پروازی؛ این ساختار از قفسه سینه دنده‌­ای شکل ثابت با گردن مهره بندی شده و دم انعظاف­‌پذیر تشکیل و در نهایت اسکلت قایقی شکل بال‌ها نیروی مناسب برای راه رفتن و پرواز کردن را تامین می­‌کنند.

سازه استخوانی بال پرنده مشابه بازو، ساعد، مچ و انگشتان دست انسان است که برای مقاومت بیشتر با پرها آمیخته شده است. این ساختار جریان هوا بر روی بال در زمان مانورهای فرود و صعود را کنترل می­‌کند.

عضلات پروازی شامل دو عضلۀ بزرگ متصل به قسمت انتهایی جناغ سینه است که با باز و بسته شدن عمل پرواز و بالا و پایین رفتن را انجام می­‌دهد و پرنده را قادر می‌سازد با استفاده از ماهیچه‌­های فرعی کوچکتر فشار هوا را کنترل کند. این بخش از بدن پرندگان ۲۰درصد کل وزن بدنشان را تشکیل می­‌دهد.

پرندگان برای آنکه قدرت شکارگری، مانورپذیری و پایداری در آسمان را داشته باشند از دستگاه عصبی و عضلانی خود بیشترین استفاده را می­‌برند. علاوه بر این قدرت خاص بینایی و شنوایی به آنها کمک می‌کند تا درک بی‌نظیری از محیط و مسیرهای پروازی داشته باشند؛ این مجموعه در تعامل با سیستم بسیار سریع حسی و حرکتی اختلالات حین پرواز اعم از فشار و تلاطم­‌ها را شناسایی و حول محور طولی، عرضی و عمودی از پرنده در برابر موانع و موقعیت­‌های مختلف محافظت می­‌کند.

© نوشته: محمدجواد نعمتی

6 سال پیش

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *