طبقه‌بندی اتومبیل‌های خودران

خودران­‌ها اگر چه در ظاهر به اتومبیل­‌های عادی شباهت دارند اما ربات­‌های پیشرفته­‌ای هستند که با فناوری‌های نوین دیجیتالی کاملاً آمیخته شدند. به زبان ساده می­‌توان گفت: مغز متفکر این وسایل آرایه­‌ای از پردازنده­‌های پرسرعتی است که به سرور، تعدادی فرستنده و گیرنده و حسگرهای گوناگون متصل شده است.

از نظر قوانین بین­‌المللی اتومبیل‌­های خودران رتبه‌بندی مشخصی دارند و به ۶ گروه تقسیم می‌­شوند که عبارتند از:

– گروه ۰:خودرو فاقد سیستم­‌های کنترلی هوشمند است ولی در مواردی می­‌تواند هشدارهایی را صادر کند.

– گروه ۱: راننده باید پشت فرمان آماده باشد و در هر لحظه کنترل وسیله را به دست بگیرید. در این سطح سامانه­‌های هوشمند کنترلی در حالت پیمایش تطبیقی «کروز»، پارک خودکار، توقف اتوماتیک یا مجموعه­‌ای از آنها عمل می­‌کنند.

– گروه ۲: اتومبیل به سامانه­‌های تشخیص موانع، اشیاء یا رویدادهای پیرامون خود مجهز است ولی راننده باید پشت فرمان آماده باشد تا در صورت لزوم پاسخ مناسب را به صورت ارادی اعمال کند. اولویت این سطح با سیستم­ گاز، فرمان و ترمز اتومبیل است.

– گروه ۳: اتومبیل های خودران در محیط­‌های محدود مانند بزرگراه­‌ها اجازه تردد دارد و راننده می‌­تواند با خیالی آسوده و بدون راندن وسیله عملکردها را نظارت کند.

– گروه ۴: اتومبیل می‌­تواند در تمام شرایط و جاده­‌ها به استثنای محیط هایی با آب و هوای نامساعد به صورت خودکار عمل کند. در صورت تغییرات جوی راننده کنترل وسیله را تا زمان رفع آن برعهده می­‌گیرد؛ در شرایط عادی توجه راننده ضرورتی ندارد.

– گروه ۵: سرنشین خودرو تنظیمات مسیر و دستور حرکت را ثبت و اتومبیل بدون دخالت انسان عمل می­‌کند. تردد این اتومبیل­‌ها در مسیرهای ویژه خودروهای بدون راننده مجاز است.

© نوشته: محمدجواد نعمتی

6 سال پیش

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *