همه ما طی دوسال گذشته فداکاری کردیم. مردم برای محافظت از خود و دیگران در خانه ماندند. مشاغل تعطیل شدند و بسیاری از کارگران و کارمندان درآمد و شغل خود را از دست دادند. سفرهای داخلی و خارجی لغو شد و عروسی‌ها به تعویق افتاد. همه این‌ها قدم‌های اولیه برای مقابله با همه‌گیری کرونا بود و همچنان بسیاری از آنها باقی است. آنچه بیش از همه اهمیت دارد آن است که فداکاری‌های جمعی ما جان افراد زیادی را نجات داد و زمان مناسبی را در اختیار پزشکان و دانشمندان گذاشت تا بتوانند برای تولید و تزریق گسترده واکسن و زندگی دوباره اقدام کنند.
واکسن ها علیه کرونا
اکنون ما چندین واکسن ایمن و موثر داریم. کادر درمانی بیمارستان‌ها در برخورد با کووید-۱۹ تجربه بیشتری کسب کرده‌اند. ما می‌دانیم که تهویه ساختمان‌ها، نظافت بیشتر خانه‌ها و خودداری از حضور در مکان‌های شلوغ و سربسته به خصوص در هنگامی که احساس ناخوشی و بیماری داریم به جلوگیری از انتشار ویروس کرونا کمک می‌کند.
به سختی می‌توان اثر بخشی واکسن‌ها را تغییر داد. بیشتر آنها تاثیر کمی برای جلوگیری از گسترش نوع دلتا دارند، ولی هنوز در پیشگیری از بیماری شدید و مرگ بیماران موثر هستند. در بیشتر موارد، احتمال ابتلا به بیماری حتی با وجود دریافت واکسن وجود دارد ولی بعید است بیماران بدون علائم زمینه‌ای راهی بیمارستان شوند یا جان خود را از دست بدهند.
دانستن اینکه چطور با شرایط جدید زندگی کنیم مسئله مهمی است. واکسن‌ها بحران کرونا را در کشورهای ثروتمند جهان تغییر دادند ولی مشکل را حل نکردند. به عنوان مثال در سراسر بریتانیا محدودیت‌های قانونی برداشته شده است، ولی مردم رفتارهای پیش از پاندمی کرونا را از سر نگرفته‌اند. اکثر آنها هنوز با احتیاط عمل می‌کنند. این کار عاقلانه‌ای است زیرا ما می‌دانیم ویروس کووید-۱۹ چقدر جدی است و می‌دانیم که دست کم گرفتن آن احمقانه‌ترین کاری است که می‌توان انجام داد.
بازگشت به زندگی عادی پس از کرونا
تجربیات جمعی که در طول همه‌گیری کرونا به دست آمد بخشی از انسان بودن ما را ثابت کرد. مثلاً اجرای کنسرت‌های زنده موسیقی یا رفتن به سینما، باشگاه بدنسازی، کلاس‌های یوگا و مراسم‌ها متوقف شد. شکی نیست همه ما می‌خواهیم برخی از این کارها را انجام دهیم و زندگی خود را روشن‌تر کنیم.
این فرصت برای کشورهایی که به پوشش بالای واکسیناسیون دست یافته‌اند تا حدودی امکان پذیر است. به عنوان نمونه تخمین‌زده می‌شود در انگلستان بیش از ۹۳ درصد بزرگسالان واکسن کووید-۱۹ را دریافت کرده‌اند و به نظر می‌رسد که اثربخشی آن در سویه‌های آلفا و دلتا چشمگیر و موثر بوده است.
نکته مهم‌تر آن است که با وجود واکسیناسیون گسترده هنوز زندگی به حالت عادی پیش از پاندمی کووید-۱۹ بازنگشته است ولی با این وجود زمان شروع زندگی دوباره فرا رسیده است. در حال حاضر چالش اصلی آن است که به فعالیت‌هایی که از آنها لذت می‌بریم بازگردیم ولی باید برای حفظ ایمنی خود و دیگران ملاحظات بهداشتی و نکات مراقبتی را رعایت کنیم.
توجه به این مسئله به ویژه برای مراقبت از افرادی که دارای نقص ایمنی هستند یا مثل خردسالان که نمی‌توانند واکسینه شوند بسیار اهمیت دارد. در ضمن از آنجایی که همه پس از واکسیناسیون به یک اندازه در برابر ویروس محافظت نمی‌شویم، منطقی است که از ماسک در فضاهای عمومی، محل کار یا تحصیل استفاده کنیم و به این صورت جلوی انتشار ویروس یا جهش‌های دوباره آن را بگیریم.
واکسیناسیون باعث شد برای مقابله موثر علیه کرونا زمان بخریم و برای انجام فعالیت‌های قبلی آگاهانه تصمیم بگیریم. بهتر است به این موضوع مانند «بودجه ریسک» فکر کنیم. در صورتی که تست‌های تشخیصی و واکسیناسیون به صورت منظم و مکرر انجام شود می‌توانیم اطمینان داشته باشیم به تدریج قادر خواهیم بود به شرایط نسبتاً عادی باز گردیم و بیشتر زندگی کنیم.
کووید-۱۹ هنوز از بین نرفته است. ولی واکسن‌ها به ما این امکان را می‌دهند مثل خطر رانندگی در بزرگراه‌ها یا احتمال سقوط هواپیماها به کرونا هم فکر کنیم.
پیشرفت‌های علمی به دست آمده درباره رفتار ویروس و سرکوب کامل آن قابل مقایسه با ماه‌های نخست همه‌گیری نیست. در حال حاضر بهترین استراتژی آن است که با واکسیناسیون ۸۰ تا ۹۰ درصد جمعیت کشورها به شرایط پایدارتر برسیم و محتاطانه زندگی عادی را از سر بگیریم.
رسیدن به این استراتژی مستلزم پوشش انبوه واکسیناسیون است در غیر این صورت با موج زمستانی کووید-۱۹ در بسیاری از نقاط جهان به ویژه کشورهایی که سیستم بهداشتی ضعیف یا درحال فروپاشی دارند روبه‌رو خواهیم شد.
بهانه‌ای برای اهمیت ندادند به سایر کشورهای جهان وجود ندارد. دولت‌های ثروتمند باید فوراً برای تامین واکسن کشورهای فقیرتر با ایجاد مراکز تولید منطقه‌ای و چشم پوشی از حقوق مالکیت معنوی اقدام کنند. تنها در این صورت است که ویروس کووید-۱۹ به موضوع قابل کنترلی در همه نقاط جهان تبدیل می‌شود.
© نویسنده: محمدجواد نعمتی
کووید تمام می‌شود ولی مطمئن نیستم بتوانیم به زندگی قبل از آن برگردیم. واقعا زندگی به قبل و بعد از کووید تقسیم می‌شود و قطعا زندگی را ادامه خواهیم داد ولی به شکل بعد از کووید. امیدوارم به شکلی زیباتر، آرام‌تر و نغزتری پیش برویم
نکته مهم این هستش که باید سبک زندگی و برخی رفتارهای جمعی و اجتماعی ما تغییر کند یا در همان وضعیت پاندمی باقی بماند، اگرچه که واکسیناسیون سرعت گرفته باشد.
یادداشت، بسیار امیدوارکننده و در عین حال هشدار دهنده بود با امید اینکه به زودی از اتفاق‌های عالی پیرامون خود بنویسید.
بعد از گذشت حدود ۳ سال دوران کرونایی، تقریبا ابتلا به کرونا تک رقمی و صفر شده. تجربه های تلخ و شیرین زیاد داشتیم. از شنیدن خبر فوت تا راهکارهای دوستانه و خانگی برای پیشگیری و درمان. وقتی یکی مبتلا میشد چندنفر داوطلب میشدن برای مراقبت، انجام کارهای روزانه و … کمک به رعایت کامل قرنطینه. تاثیر مثبتی که این دوران توو زندگی مون داشت یکی توجه بیشتر به موارد بهداشتی و دیگه اینکه فهمیدیم توقف بعضی از چرخه ها با دقت و خواست یکنفر امکان پذیره.
بنظرمیاد ازین ببعد استفاده از ماسک در مبتلایان به سرماخوردگی ویروسی واگیردار (با تجربه ی ۳ سال گذشته) دور از انتظار نباشه و به نوعی به فرهنگ درمان سرماخوردگی که تا قبل ازین فقط به درمان دارویی خلاصه میشد اضافه بشه.
بزرگترین درس کرونا خودمراقبتی و پیشگیری بود. باید فرهنگ ماسک زدن در جامعه ما نهادینه بشه. همه باید ماسک زدن رو به عنوان مسئولیت اجتماعی فردی در نظر بگیریم. اگر سرماخوردگی داریم یا مبتلا به هر نوع بیماری ویروسی – تنفسی هستیم حتما باید ماسک بزنیم. به نظر من سهل انگاری در زدن ماسک میتونه سلامت کل جامعه رو به خطر بندازه.